Author: admin

అమ్మగారితో పాటు కాసేపు సేద తీరాక, పయనం ఆరంభించాం. అప్పటికే చాలా దూరం నడిచాం కానీ కను చూపు మేరలో ఆలయం జాడ లేదు. చాలా ఎత్తుకు వెళ్ళాం. అక్కడి నుండి కిందకి చూస్తుంటే భూమికి, ఆకాశానికి మధ్యలో మేము ఉన్నట్లు ఉంది. వంశీ గారు ఒక చోట బాగా నీరస పడి ఇక ఎక్కలేను అన్నట్లు నిలబడి పోయారు. అమ్మగారు కాసేపు వారి వంక చూస్తూ… అమ్మగారి నేత్రాలతోనే వారిలో శక్తిని నింపారు. కొద్ది సేపటికి శక్తి పుంజుకున్న వంశీ గారు, లేడి పిల్లలాగా చెక చెకా పర్వతం ఎక్కటం ప్రారంభించారు. వారిస్థితికి వారికే ఆశ్చర్యం కలిగింది. అమ్మగారు మాత్రం యువ బృందంతో సమానంగా నడుస్తూ, వెనక బడిన మా బృందంలో కొందరిని గురించి ఆరా తీస్తూ, వెనక బడిన వారికి తోడుగా కొందరిని ఉండమని చెప్పి ముందుకు సాగారు. ఇంకొంత దూరంలో గుడి ఉంది అనగా, మాకు కుడి భాగంలో ఒక పెద్ద పర్వతం కనిపించింది. ఆ పర్వతం పై మంచు. ఆ పర్వతానికి ఆవలి వైపు సప్త ఋషులు తపస్సు చేస్తారని చెప్పారు అక్కడి గైడ్. ఆ పర్వతానికి నమస్కారం చేస్తూ కళ్ళు మూసుకునే సరికి ఎంతటి శక్తి ప్రకంపనలు కలిగాయంటే, ఆప్రాంతమంతా కదలి పోతున్నట్లు అనిపించింది. ఆ ప్రదేశంలోని ప్రతీ అణువు పవిత్రమే. అందునా, మహా గురువైన అమ్మగారి పాద స్పర్శతో మరింత శక్తిమంతంగా వెలిగిపోతున్నది ఆ పుణ్య సీమ. అమ్మగారు ఆ ప్రాంతానికి వచ్చారని, యమునా నది పరవశంతో ఉరకలు వేస్తూ ఉంటే, దేవతా వృక్షాలు ఆనందంగా తలలూపుతున్నాయి, అమ్మగారి రాకను గురించి చెబుతూ గాలులు సవ్వడులు, సందడులు చేస్తున్నట్లు తోచింది. పర్వతం పైకి నడిచి వెళ్లిన మేము నదిలో స్నానం చేయలేకపోయాము.

After relaxing for a while with Mataji, we started our journey once again. Even after a long walk too we couldn’t see the sight of the temple anywhere. We already walked to a high altitude on the mountain.  When we  looked down from there, it felt as if we were somewhere in between the earth and the sky. Vamsi stood at a place as though she was not having anymore strength to move. Mataji  looked into her eyes and filled her  with energy, suddenly Vamsi regained her strength and started walking very fast like a deer and effortlessly without a…

माताजी के साथ थोडी समय के विश्राम के बाद प्रयाण शुरु हुआ। बहुत देर चढाव चलने पर भी मंदिर कहीं दिखाई नहीं दे रहा था। हम बहुत ऊपर तक पहुंच चुके थे।वहाँ से नीचे देखने पर एसा लग रहा था कि हम कहीं भूमी और आसमान के बीच में हैं| एक जगह पर वंसी जी अत्यधिक थकान से निराश होकर वहीं पर खड़े हो गये| माताजी ने कुछ समय तक उनकी और देखते हुए अपनी नेत्रोंसे उनको शक्ति प्रसारित किये| कुछ ही देर में वो हिरन जैसे पर्वत पर चढ़ने लगे| वो खुद अपनी इस स्थिति को देखकर बहुत आश्चर्य…

అమ్మగారికి మంచి నీరు అందించటం కోసం అప్పటికప్పుడు మినరల్ వాటర్ కొని ఇచ్చాము. అంత మంది శిష్యులు అమ్మగారి వెంట వెళ్ళాం, ఒక్కరమైనా చేతిలో బాటిల్ పట్టుకొని ఉంటే బాగుండేదనిపించింది. అమ్మగారి సామాను మ్యూల్ పై ఎక్కిస్తున్నపుడే నాకు ఒక స్ఫురణ కలిగింది… అమ్మగారి సామాను చేతిలో పట్టుకోవాలి అని. కానీ ఎందుకో యథాలాపంగా అమ్మగారి సామాను కూడా ఎక్కించేసాం. ఈ సంఘటనకు సంబంధించి హిమాలయ యాత్ర పూర్తయ్యాక కలిగిన అనుభవం: ఒక నాడు బ్రహ్మ ముహూర్తంలో ధ్యానం చేస్తున్నపుడు యమునోత్రికి మేమంతా అమ్మగారితో పైకి ఎక్కుతున్న సందర్భం కళ్ళ ముందు కనిపిస్తోంది. అప్పుడు హఠాత్తుగా అమ్మగారు ఎదో ఇబ్బంది పడుతున్నట్లు కనిపించింది. ఆ సమయంలో నాకు ఒక ధ్వని వినపడింది. “సాక్షాత్తు భగవంతుడే, అమ్మగారికి అనుక్షణం ఆనందాన్ని అందిస్తుంటే..శిష్యులైన మీరు ఇంకెంత ఆనందింప చెయ్యాలి..:? “అని వినపడింది. ఆ నాడు అర్థమైంది గురువుతో యాత్ర అంటే, అదేదో పిక్నిక్ వంటిది…

माताजी के पानी का बैग, म्यूल्स पर चले जाने के कारण माताजी को मिनरल पानी खरीद कर दिया गया। मुझे लगा कि इतने जन होने के बावजूद, क्यों हममें से किसी ने माताजी का बाटल नहीं पकडा। माताजी कि सामग्री म्यूल्स पर चढाते समय मुझे लगा कि क्यों न हम उनकी सामग्री पकडें। फिर भी यथार्थ से हमने ऐसा नहीं किया और समान चढा दिया| हिमालय यात्रा पूरा होने के बाद, इस संघट से संबंधित घटना कि मुझे ध्यान में अनुभूति हुई। एक दिन ब्रह्ममुहूर्त के वक्त ध्यान करते समय, मेरे आँखों के सामने माताजी और हम सब उनके साथ…

We had to buy packed Mineral water for Mataji then and there itself, which was so embarrassing. So many of us went along with her, but not a single person took that minuscule effort of carrying Mataji’s water bottle and we were in deep regrets for our irrational behavior. While loading Mataji’s luggage on to the mule I had this thought come to my mind, but I guess an element of Casual attitude crept into me. I had the following experience related to this event days after our trip came to an end: One day while I was meditating in…

आध्यात्मिक रूप से, योगानुसार परमात्मा  का उत्तम गति पाने वाली यमुनोत्री कि ओर हमारा सफर शुरू करे। यमुनोत्री जाने के लिए उँचे पर्वतों का चढाव करना पडा। पहाड पर चढने केलिए हमें डंडा दिया गया जिसके सहारे हम ऊपर चढ सके। वहां हमेशा अकस्मात का बारिश होता है इसलिए हममें से कुछ लोग जाने से पहले ‘ रेन कोर्टस’ खरीदे।हमारे साथ जो सामग्री हमने लाया वो सब म्यूल्स पर चढा दिया। माताजी के बैगस भी हमने चढा दिया। माताजी पैदल चलने का निश्चय करने के कारण हम सब माताजी के साथ चले। बीच में चट्टानों कि सहायता से आगे बडे| रास्ते पर…

ఆధ్యాత్మికంగా, యోగ పరంగా పరమోన్నత వైశిష్ట్యం కలిగిన యమునోత్రికి బయలుదేరాం. యమునా నది పుట్టిన ప్రదేశానికి వెళ్లాలంటే ఎత్తైన పర్వతం ఎక్కాలి. ఆ పర్వతం ఎక్కేందుకు పట్టు కోసం కర్రలిచ్చారు. ఆ ప్రదేశంలో ఒక్కోసారి వర్షం కూడా కురుస్తుందిట. అందుకే కింద ‘రేన్ కోట్లు’ అమ్ముతున్నారు. కొందరం ముందు జాగ్రత్తగా అవి కూడా తీసుకున్నాం.మాతో తెచ్చుకున్న సామాగ్రిని మ్యూల్ (కంచర గాడిద) పైకి ఎక్కించి నడక మొదలెట్టాం. అమ్మగారి కోసం తెచ్చిన బ్యాగులను కూడా వాటి పై ఎక్కించి బయలుదేరాం. అమ్మగారు నడక దారినే వస్తానని అనటంతో అందరూ నడక ప్రారంభించారు. కర్రల సహాయంతో ఆ పర్వతాన్ని అధిరోహిస్తున్నాం. మధ్య మధ్యలో అమ్మగారితో, అమ్మగారి సోదరి అయిన ప్రశాంతమ్మ గారితో యువ బృందమంతా ధ్యాన అనుభవాలను చెప్తూ ముందుకు సాగింది. కొంత దూరం వెళ్ళాక అక్కడ చుట్టూ నల్లటి కొండలు కనిపించాయి.  అక్కడి గిరుల్లో దేవతా స్వరూపాలు గోచరమవుతున్నాయి. ఆగిరులని, ఝరులను, తరులను…